အင်ဒိုနီးရှားက တမူကွဲပြားတဲ့ ဘာလီကျွန်း ဆီ

အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံ၊ ဘာလီကျွန်း မှာ တစ်ပတ်ခန့် လည်ပတ်ပြီး သွားလာလိုသူတွေအတွက် ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် သွားရောက်ခဲ့တဲ့ ခရီးစဉ်လေးကို ပြန်ပြီးရေးသားဖော်ပြချင်တာပါ။ ရှေ့မှာလည်း ဘာလီ မသွားခင် သိထားသင့်တဲ့ အချက်အလက်တွေနဲ့ ကြိုတင်ပြင်ဆင် ယူဆောင်သွားခဲ့တာတွေကို ရေးသားခဲ့ပြီးပါပြီ။ ဒီတစ်ခါတော့ ဘာလီကျွန်းမှာ သွားလာလည်ပတ်သင့်တဲ့ နေရာတွေကို လက်တွေ့ကျကျ တင်ပြသွားချင်ပါတယ်။ လက်တွေ့ကျကျ ဆိုတာက သာမန်ခရီးသွားတစ်ယောက်အနေနဲ့ လည်ပတ်သင့်တဲ့ ပုံစံကို ဆိုလိုတာပါ။ Travel Blogger တစ်ဦးအသွင်မျိုး၊ သာမန်ထက် ထူးခြားစွာ ခရီးသွားလိုသူတွေရဲ့အသွင်မျိုးနဲ့ တူကောင်းမှ တူပါမယ်။ ဒါကြောင့်မို့ ခု ကျွန်တော်ရေးမဲ့ အကြောင်းအရာတွေမှာ ဘာလီကျွန်းရဲ့ သိပ်လှလွန်းတဲ့ လျှို့ဝှက်လည်ပတ်စရာမျိုး၊ တောနက်ကြီးထဲသွားပြီး ရှာဖွေ ခံစားရမဲ့ ရေတံခွန်မျိုးတွေ ပါဖို့တော့ မရှိပါဘူးဆိုတာကိုတော့ ကြိုပြီး အသိပေးချင်ပါတယ်။ ဘာလီကို ကျွန်တော်တို့ နိုင်ငံကနေ သွားမယ်ဆိုရင် ရှေ့တစ်ရက် နောက်တစ်ရက်ကိုတော့ လေယာဉ်ချိန် သီးသန့်ဖယ်ထားဖို့ လိုပါတယ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် လေယာဉ်ကွင်းရယ်၊ လေယာဉ်ပေါ်ရယ် နဲ့ အချိန်ကွာခြားမှုရယ်မှာ အဲ့ဒီရက်တွေ အလိုလို ကုန်ဆုံးသွားတာပါပဲ။ ဒါကြောင့် ကိုယ်က ၃ ရက် ဟိုမှာ အပြည့်နေမယ်ဆိုရင် အသွားတစ်ရက် အပြန်တစ်ရက် ပေါင်းပြီး ၅ ရက် အားလပ်ချိန် လိုအပ်ပါလိမ့်မယ်ဆိုတာ ကြိုတင်သတိထားရပါလိမ့်မယ်။

ဘာလီကျွန်း ဆိုတာ

ဘာလီကျွန်းဟာ အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံထဲမှာ ရှိနေတဲ့ တခြားအင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံတွေနဲ့ မတူညီသော ယဉ်ကျေးမှု၊ ဓလေ့ထုံးစံ၊ လူနေထိုင်မှုပုံစံ၊ တောတောင်ရေမြေနဲ့ပင်လယ်၊ သစ်တောနဲ့တိရစ္ဆာန်တွေ ရှိနေရာအရပ်ပါ။ ဘာလီကျွန်း ဟာ ကျယ်ပြောပြီး လည်ပတ်စရာနေရာတွေက တစ်နေရာနဲ့ တစ်နေရာ အတော်လေး ဝေးဝေးမှာ တည်ရှိနေလို့ ပျင်းလောက်အောင် ကားစီး ဆိုင်ကယ်စီးရပေမဲ့ ရောက်သွားတဲ့အခါလည်း သဘောကျချင်စရာတွေ မြင်တွေ့တတ်ပါတယ်။ နေရာကျယ်ပြောတဲ့အလျောက် ဘာလီမှာ သဘာဝအလှ အကုန်ရှိနေတာကို ထူးခြားစွာ သိရပါမယ်။ ပင်လယ်ကမ်းခြေ၊ တောင်ပေါ်အပန်းဖြေစခန်း၊ မီးတောင်၊ လယ်ကွင်း၊ အင်းအိုင်၊ ရေတံခွန် စသဖြင့် စုံစိနေပါလေရော။

ဘာလီ ကို Tour နဲ့ သွားသင့်သလား

ဒီနေရာမှာ စဉ်းစားစရာတစ်ခုရှိပါတယ်။ ဘာလီ ကို Tour တွေအများကြီးရောင်းနေပါတယ်။ တချို့ကလည်း ကိုယ့်အစီအစဉ်နဲ့ ကိုယ်သွားကြတယ်။ ဘယ်ဟာ ပိုကောင်းသလဲဆိုတာပါ။ ကိုယ့်အစီအစဉ်နဲ့ ကိုယ်သွားရင် အတော်များများမှာ စမ်းတဝါးဝါး သွားရမယ်။ စူးစမ်းမှုတွေ လုပ်ရမယ်။ ကားငှား၊ ဆိုင်ကယ်ငှား က အစ ထမင်းစားဖို့ နေဖို့အဆုံး ကိုယ့်ဟာကိုယ် စီစဉ်ရမှာ ဖြစ်တဲ့အတွက် ဒီလိုလုပ်ဖို့ အရမ်းမကျွမ်းကျင်ထားရင်၊ အဲ့လိုလုပ်ဖို့ အချိန်နည်းပါးသူမျိုးဆိုရင် မကိုက်လှပါဘူး။ Tour နဲ့သွားရင်တော့ ခရီးစဉ်တစ်ခုမှာ ကိုယ်ရောက်သင့် ရောက်ထိုက်တဲ့ နေရာအကုန်ကို ခေါင်းသိပ်စားစရာမလိုဘဲ သက်တောင့်သက်သာ ရောက်သွားနိုင်တယ်။ ဒါ့အပြင် ဒေသခံလမ်းညွှန်ကြောင့်လည်း တစ်ထိုင်တည်းမှာ ဗဟုသုတ အပြည့်အဝ ရသွားစေနိုင်တယ်လေ။

ကျွန်တော် ဘာလီကို ET Tour နဲ့ သွားဖြစ်ပါတယ်။

ဘာလီ မသွားခင် ကြိုပြင်ဆင်

ဒီအကြောင်းအရာကိုတော့ ပေးထားတဲ့ Link မှာ ဖတ်ရှုနိုင်မှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဆောင်ရန် ရှောင်ရန်တွေ အတော်ပြည့်ပြည့်စုံစုံ ရေးသားပေးထားပါတယ်။

https://www.thihathetraveller.com/post/beforebali

ရန်ကုန် ကနေ ဘာလီ ကို လေယာဉ်စီးရင်

ကျွန်တော့ရဲ့ ခရီးစဉ်ကို အသွားကိုတော့ Air Asia နဲ့ မလေးရှားနိုင်ငံ၊ ကွာလာလမ်ပူ လေဆိပ်ကနေ တဆင့်ခံပြီး အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံ၊ ဘာလီကျွန်း ပေါ်က တစ်ခုတည်းသော လေဆိပ် Ngurah Rai International Airport ကို ရောက်ရှိပါမယ်။ မနက်စောစော ၈ နာရီလေယာဉ်နဲ့ ရန်ကုန်ကနေ ထွက်လာပြီး (၃) နာရီကြာပျံသန်းလို့ ကွာလာလမ်ပူလေဆိပ်ကို ရောက်ပါတယ်။ အဲ့ဒီမှာ Transit အတွက် စစ်ဆေးရေးဂိတ် (၃) ဂိတ်လောက်ကို ဖြတ်ပြီးမှ ကိုယ်ထပ်စီးမဲ့ ဂိတ်ကို ရောက်ပါတယ်။ ကွာလာလမ်ပူမှာ စားသောက်ဆိုင်နဲ့ မုန့်ဆိုင်၊ တခြားအရောင်းဆိုင်မျိုးစုံရှိပေမဲ့ ခဏလေးသုံးဖို့အတွက် ရင်းဂစ်ငွေ လဲဖို့ အဆင်မပြေလို့ ဘာမှ ဝယ်ပြီး မစားမသောက်ဖြစ်ဘူး။ ၂ နာရီခွဲလောက် လေယာဉ်ချိန် ဟ နေတော့ ရေငတ်တဲ့ဒုက္ခကို အတော် အောင့်အီးရတယ်။ ဝယ်ရင် ရေဗူးလေးတွေက ခွက်လေးတွေထဲ ထည့်ထားပြီး တစ်ဒေါ်လာတောင် မပေးရပေမဲ့ အကြွေမပါသွားလို့ မဝယ်ဖြစ်ခဲ့တာ။ သောက်ရေအတွက် ပေးထားပေမဲ့ အဲ့ရေထားတဲ့နေရာတိုင်းမှာ လူတွေက ပြည့်ကျပ်ပြီး ဘူးတွေနဲ့ လာလာ ခံနေကြတော့ ကိုယ့်အလှည့်မရောက်နိုင်ဘူး။ ဒါလေးတစ်ခုတော့ ဆိုးသား။ ကွာလာလမ်ပူလေဆိပ်ကနေ ဘာလီက လေဆိပ်ကို နောက်ထပ် (၃) နာရီ ထပ်ပျံသန်းရပါတယ်။ အဲ့ဒီလေဆိပ်ဟာ Kuta နယ်ရဲ့ တောင်ဘက်မှာ ရှိတာမို့ Kuta နဲ့ အနီးဆုံး ဖြစ်ပြီး လေဆိပ်ကနေ ကားနဲ့သွားမယ်ဆို ၁၀ မိနစ်ပဲ ကြာပါတယ်။

ဘယ်မှာ တည်းဖြစ်ခဲ့လဲ

ကျွန်တော်တို့ တည်းခိုဖို့ကို Kuta ထဲမှာပဲ စီစဉ်ပေးပါတယ်။ စည်ကားပြီး လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုပြီး ဈေးဝယ်ဖို့ လမ်းဘေးဆိုင်တွေ ပေါများတယ်။ အနှိပ်ခံဖို့ Massage & Spas တွေရှိတယ်။ စားသောက်ဆိုင်တွေလည်း ပေါပြီး Bar တွေရှိတယ်။ Bar တွေမှာဆိုလည်း DJ ဒါမှမဟုတ် Live Band ပါဝင်တဲ့ Bar တွေ ရှိနေတော့ လူငယ်တွေ အကြိုက်ပါ။ ပြီးတော့ Shopping Mall ကြီးကြီးမားမားတွေလည်း ဒီအရပ်မှာပဲ ရှိတဲ့အပြင် နာမည်ကျော်တဲ့ Kuta Beach ကမ်းခြေကလည်း ဒီနယ်မှာပဲ ရှိနေပါတယ်။ နာမည်ကျော် Club တွေဆိုတာလည်း ဒီအရပ်မှာ အစုံလင်ဆုံးပါ။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ခေါ်လို့ရတဲ့ ကောင်မလေးတွေကအစ ဒီအရပ်မှာ ပိုမြင်ရတတ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီ Kuta ဟာ ဘာလီကို အပျော်လာလည်သူတွေအကြိုက်အတွေ့ဆုံးနေရာ ဖြစ်နေတာပါ။

ကျွန်တော်တို့ ဘာလီရောက်တဲ့အချိန်က သူတို့နာရီနဲ့ဆိုရင် ၇ နာရီလောက် ဖြစ်နေပါပြီ။ ညစာစားအပြီး ဟိုတယ် ဝင်တော့ ည ၁၀ နာရီလောက် ဖြစ်သွားတယ်။ အပြင်ထွက်ပြီး လည်ကြည့်တော့ ဆိုင်တွေက ပိတ်နေကြပြီ။ ဈေးမဝယ်တော့ဘဲ ထပ်စားသောက်ပြီး ပြန်ကြတယ်။ အဲ့ဒီညကို ဟိုတယ်မှာ အိပ်ပြီး နောက်ရက်အတွက် အားမွေးလိုက်တာပေါ့။

ဘာလီကျွန်းမှာ လည်ပတ်စရာ

ကျွန်တော်ရဲ့ ဒီ လည်ပတ်စရာကဏ္ဍက နေရာလေးတွေက ကျွန်တော် ပထမတစ်ခါသွားတုန်းက Tour အစီအစဉ်နဲ့ လည်ပတ်ခဲ့တဲ့ နေရာတွေနဲ့ နောက်တစ်ကြိမ် ဘာလီပြန်သွားတော့ လည်ပတ်ခဲ့တဲ့နေရာတွေရယ်ကို စုစည်းပေးထားတာပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

မျောက်တို့တော Monkey Forest

ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ပထမခရီးစဉ်က ဘာလီရဲ့ နာမည်ကျော် Monkey Forest ကို သွားတာ နဲ့ စတင်ပါတယ်။ Kuta ကနေ အတော်ဝေးဝေး သွားရပါတယ်။ ကားလမ်းလေးတွေက အသွားတစ်စီး၊ အပြန်တစ်စီးစာ နှစ်လမ်းသွားလေးတွေမို့ ကျဉ်းကျဉ်းကျပ်ကျပ် အသည်းယားစရာလေးတွေပါ။ ကားများ လမ်းမှာ ပျက်ပြီ ဆိုတာနဲ့ ကားကျပ်ချိန်ဆို ဒုက္ခများတော့တာပါပဲ။ ကားလမ်းတွေတော့ အရမ်းအရမ်းကောင်းပါတယ်။ Monkey Forest ဟာ Ubud နယ်မှာ ရှိနေတာပါ။ အဲ့ဒီကို ကားနဲ့ ၃ နာရီလောက် သွားပြီးတဲ့အခါ သစ်တောရိပ်ထူထပ်သလိုရှိပေမဲ့ ပူအိုက်တဲ့ Moneky Forest ထဲက ယဉ်တဲ့ မျောက်များစွာကို တွေ့ရပါတယ်။ မျောက်တွေက ယဉ်ပါတယ်။ လူကို မြင်တာနဲ့ ညင်ညင်သာသာ ဖက်တက်တယ်။ ဓါတ်ပုံအရိုက်ခံတတ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့လည်း တိရစ္ဆာန်ပဲ ဖြစ်တာမို့ သတိတော့ ပြုရပါတယ်။ သူတို့ကို ရန်ပြုသလို ထင်ရမှာမျိုးကို မပြုလုပ်မိအောင် သတိထားရပါတယ်။ သူတို့နဲ့ မျက်လုံးချင်း ဆုံကြည့်တာ၊ သူတို့ တွယ်တက်တဲ့အချိန် လန့်ပြီး ခါချတာ။ အော်မိတာ၊ သူတို့ကို စနောက်တာ၊ ခြောက်လှန့်တာတွေကို သူတို့ မကြိုက်ကြလို့ ပြန်ပြီး ရန်မူတတ်ပါတယ်။ မျက်မှန်၊ ဦးထုပ်၊ နားကပ်၊ လည်ဆွဲ စတဲ့ ဖြုတ်ရလွယ်တဲ့ အရာတွေကိုလည်း ယူဆောင်တတ်လို့ သတိတော့ ထားရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီက မျောက်တွေက အတော်လေး ယဉ်ပါးတယ်လို့ ခေါ်ရမှာပါ။ ဒီ Monkey Forest ကနေ နှစ်စဉ်ရတဲ့ ဝင်ငွေဟာ ဒေါ်လာ သိန်းချီ ပါတယ်။ ဒါကို ရပ်ရွာ ဖွံ့ဖြိုးရေးအတွက်၊ သာရေး၊ နာရေးအတွက် အသုံးပြုတယ်။ အစိုးရကို သတ်မှတ်ထားတဲ့ ပမာဏ ပေးတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း အဲ့ဒီဒေသ မျောက်တွေဟာ သူတို့ ကျေးဇူးရှင်တွေအဖြစ်ကို မှတ်ယူထားပါတယ်။ သေရင်တောင် အသုဘစားရိတ်မကုန်အောင် မျောက်တွေဆီက ရတဲ့ ငွေတွေကနေ လုပ်ပေးသွားနိုင်တယ်လို့ ဆိုပါတယ်။

နာမည်ကျော် စပါးခင်း Ubud Rice Terrace

အရင်ကတော့ စပါးခင်းဆိုရင် Paddy Field လို့ သိထားပေမဲ့ သူတို့က Rice Field လို့ပဲ ခေါ်တာ သတိထားမိတယ်။ Instagramer တွေ၊ Travel Blogger တွေရဲ့ ဓါတ်ပုံတွေထဲမှာ အလှဆုံး ရိုက်ပြသွားလို့ ကိုယ်တွေလို လှေကားထစ်စပါးခင်း ရှိတဲ့နိုင်ငံက လူတွေတောင် အသည်းအသန် သွားချင်နေကြတဲ့ နေရာပေါ့။ Monkey Forest ကနေ အဲ့ဒီကို တစ်နာရီလောက် ထပ်ပြီး ကားစီးရသေးတယ်။ အဲ့ဒီကို ရောက်ချိန် နေက ခေါင်းတည့်တည့်မို့ ပူလိုက်တာ အတော် နေရ ခက်တယ်။ စပါးခင်းကြီးထဲ ဆင်းချင်စိတ်ကို မရှိတော့တာ။ ပိုဆိုးတာက ရှိသမျှ Tour အဖွဲ့တွေ ဆုံကြတဲ့အချိန် ဖြစ်နေတော့ လူက စပါးခင်းထဲ စာကလေးသိုက် ကျသလိုပဲ၊ ဖွေးဖွေးလှုပ်နေတာ။ အဲ့ကြားတည်းကမှ ဓါတ်ပုံလေးရအောင် မနည်းလုရိုက်ရတယ်။ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အားမနာစတမ်း အတင်းတွေ ဖယ်ခိုင်းပြီး ကိုယ့်ပုံထဲ တခြားသူတွေ မပါအောင် လုပ်ကြရတယ်။ ဒီနေရာမှာ ကားလမ်းက ကုန်းမြင့်မှာ ရှိနေပြီး၊ စပါးခင်းတွေက အောက်မှာမို့လို့ အတော်ဆင်းရတယ်။ လှေကားလေးတွေတော့ လုပ်ပေးထားပါတယ်။ အဲ့ဒီနားတစ်ဝိုက်မှာပဲ ဒန်းလေးတွေနဲ့ ခပ်မြင့်မြင့်လွှဲပြီး ဓါတ်ပုံကောင်းကောင်း ရိုက်လို့ရနိုင်တဲ့နေရာလေးတွေလည်း ရှိတယ်။ ပိုက်ဆံတော့ ပေးရမယ်။ ကျွန်တော်တော့ မစီးခဲ့ဖြစ်ဘူး။ ဒီ Rice Field တွေကို သွားတဲ့အခါ သတိပြုရတာက အခင်းပိုင်ရှင်တွေကို မုန့်ဖိုးပေးရတာပဲ။ သိပ်များများမဟုတ်ပါဘူး Rp 1000 လောက်ပေါ့။ ကိုယ် ဓါတ်ပုံရိုက်တဲ့အခါ ဝေးဝေးသွားရင် အခင်းပိုင်ရှင် ပြောင်းလဲသွားမှာမို့လို့ ပြောင်းတာနဲ့ ပေးရမှာပေါ့နော်။ စပါးခင်းဆီသွားဖို့ ကားရပ်တာက လမ်းဘေး ချရပ်စရာ မရှိတဲ့အတွက် အတော်ဝေးဝေးမှာ သွားရပ်ရတယ်။ အဲ့ဒီအထိ လမ်းပြန်လျှောက်ယူရပါတယ်။ တစ်ခုကောင်းတာက ဘေးမှာ ဆိုင်ခန်းလေးတွေ အများကြီးမို့ မျက်စိနဲ့ Shopping လုပ်ရင် သွားလို့ရတာပေါ့။

Kintamani မီးတောင် မြင်ကွင်း

Ubud Rice Field ကနေ Kintamani မီးတောင်ကို အဝေးက မြင်ရတဲ့ နေရာကနေ ကြည့်ရင်း နေ့လည်စာ စားနိုင်မဲ့ ဆိုင်ကို Tour နဲ့ လာတဲ့သူတွေ အတော်များများ လာကြပါတယ်။ မီးတောင်ရဲ့ အောက်ခြေမှာ ၂၀၀၀ ပြည့်နှစ်အလွန်လောက်က တစ်ခါ ပေါက်ထားပြီးဖြစ်လို့ ကြွင်းကျန်နေတဲ့ ချော်ခဲ မဲမဲတွေကိုလည်း အဝေးကနေ လှမ်းမြင်ရတယ်။ အဲ့ဒီနေရာကို ရောက်တော့ ရာသီဥတုဟာ မထင်မှတ်လောက်အောင်ကို အေးမြသွားတယ်။ ဘာလီမှာ ပူတဲ့နေရာတွေချည်း ရှိတယ် ထင်တာ၊ အေးတဲ့နေရာတွေလည်း ရှိမှန်း အဲ့ဒီမှာ စ သိလိုက်ရတယ်။ အထူးအဆန်းကြီး မဟုတ်လှပေမဲ့ မီးတောင်တစ်ခုရဲ့ သက်ငြိမ်အလှကို အဝေးကနေ တွဲဖက် မှတ်တမ်းတင်နိုင်ခဲ့တယ်ပေါ့ဗျာ။

ကြောင်ချီးကော်ဖီစိုက်ခင်း

သူတို့ကတော့ Animal လို့ပဲ သုံးတယ်။ မြင်ရတဲ့အကောင်ကတော့ ကျွန်တော့်အထင် ကြောင်ကတိုးဖြစ်မယ်။ ရောက်သွားတဲ့ စိုက်ခင်းလေးက Satria Luwak Coffee စိုက်ခင်းပါ။ အဲ့ဒီမှာ ကြောင်ကတိုးကောင်လေးတွေကို လှောင်အိမ်လေးထဲ မွေးမြူပုံ ပြထားတယ်။ အဖြစ်သဘောလောက်ပဲ နေမှာပါ။ ရှိတဲ့ ၅ ကောင် ၆ ကောင်လောက်ကနေ ကော်ဖီမှုန့်ထုတ်ဖို့က မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ။ သူတို့အပြောအရတော့ သဘာဝအတိုင်း လွှတ်ထားတဲ့ ကြောင်ကတိုးတွေကို ကော်ဖီစေ့ပဲ ကျွေးတယ်။ သူတို့ မစင်စွန့်တဲ့အခါ ကော်ဖီစေ့တွေရဲ့ အပေါ်ယံ အသားကို လွှာပြီးသား ဖြစ်သွားပြီး အတွင်းက အစေ့အတိုင်းပဲ ပါလာတော့တယ်။ အဲ့ဒီအခါကျမှ ပြန်သန့်စင်ပြီး လှော်လို့ အမှုန့်လုပ်တယ်တဲ့။ အဲ့ဒီလုပ်တဲ့ပုံနဲ့ အညစ်အကြေးနဲ့ ကော်ဖီစေ့ထွက်လာပုံတွေကိုလည်း လက်တွေ့မြင်နိုင်အောင် ပြပေးထားတယ်။ အဲ့ဒီနေရာမှာ ကော်ဖီသောက်ရတာလည်း သဘောကျချင်စရာပါ။ တောင်လေးတွေနဲ့ ကော်ဖီသောက်ဖို့ နားခိုစရာ တဲလေးတွေ လုပ်ထားပေးတယ်။ ကော်ဖီတစ်မျိုးတည်းတင်မကဘူး ကော်ဖီအစုံ၊ လက်ဖက်ရည်အစုံကို မြည်းစမ်းနိုင်အောင် အခမဲ့ စီစဉ်ပေးသေးတယ်။ ချောကလက်ကော်ဖီ၊ ဂျင်ဆင်းကော်ဖီ၊ ဂျင်းလက်ဖက်ရည်၊ ချဉ်ပေါင်ဖူးလက်ဖက်ရည် စသဖြင့် အတော်စုံစုံပါပဲ။ အဲ့ဒါတွေသောက်ပြီး ကြိုက်ရင် ကြိုက်တဲ့အမျိုးအစားကို ဝယ်သွားနိုင်တယ်။ ဒီဟာတွေကို အလကားတိုက်ပေမဲ့ ကြောင်ချီးကော်ဖီကိုတော့ အလကား မမြည်းခိုင်းပါဘူး။ တစ်ခါမြည်းချင်ရင် တစ်ခွက်ကို Rp 50,000 ပေးရပါတယ်။ ကျွန်တော်တော့ သောက်ဖူးတယ်ရှိအောင် သောက်ခဲ့တယ်။ ကိုယ်တိုင်လည်း ကော်ဖီကြိုက်တာကိုး။ အရသာ ထူးထူးခြားခြား ပြောင်းလဲသွားတာတော့ မရှိပါဘူး။ ကော်ဖီကောင်း အရသာမျိုးပါပဲ။ အဲ့ဒီကနေ အရောင်းခန်းမထဲဝင်ပြီး ကြိုက်တဲ့ ကော်ဖီ၊ လက်ဖက်ရည်အမျိုးအစားတွေကို ဝယ်ပေါ့။ ဆိုင်ရှေ့မှာ ကြောင်ကတိုးလေး နှစ်ကောင် ထားပေးထားတယ်။ သူတို့က ပုံမှန်ဆို နေ့ဘက် အိပ်တယ်။ နိုးနေရင်တော့ လျှောက်ဆော့နေတတ်လို့ ကိုယ့်ပခုံးပေါ် လက်ပေါ် တင်ပြီး ဓါတ်ပုံရိုက်နိုင်သေးတယ်။

ဆုတောင်းပြည့်တယ်ဆိုတဲ့ Tirta Empul

ညနေစောင်းတော့ Tampak Siring ရွာက Tirta Empul ဘုရားကျောင်းကို ရောက်လာခဲ့ပါတယ်။ ဒီမှာတော့ စည်းကမ်းနည်းနည်းတင်းကျပ်တယ်။ ဘုရားကျောင်းအဝင်မှာတင် လုံခြည် ငှားဝတ်ရတယ်။ အလှူငွေ စေတနာရှိသလောက် ထည့်ပေးရတယ်။ ဒီဟိန္ဒူကျောင်းကို ခရီးသွားအများစု မဖြစ်မနေ လာကြပါတယ်။ မှတ်တမ်းအတွက်ရော၊ ဆုတောင်းဖို့အတွက်ရော ရည်ရွယ်ချက်အမျိုးမျိုးနဲ့ လာကြတာပါ။ ဘုရားကျောင်းဝန်းက အတော်လေး ကျယ်ဝန်းပါတယ်။ ဒီကိုလာတဲ့သူတိုင်း ဘာလီကျွန်းလုံခြည်လေးတွေနဲ့မို့ အရောင်အသွေးစုံ လှပနေတယ်။ ဘာလီသူ ဘာလီသားတွေကတော့ ဝတ်စုံပြည့်နဲ့ တွေ့ရတယ်။ ဓါတ်ပုံရိုက်ချင်စရာ နေရာတိုင်းလိုလိုပဲ။ နောက်ဘက်မှာ ရေကန်ကြီး နှစ်ကန် ရှိတယ်။ ရေကန်ထဲမှာ ရေထွက်တဲ့ ရုပ်တုလေးတွေ ရှိတယ်။ အဲ့ဒီရေကျတဲ့အောက်မှာ ခေါင်းထိုး ရေလောင်းခံပြီး ဆုတောင်းကြပါတယ်။ ဒါကို ဒီအလည်လာတဲ့သူတိုင်းလိုလို လုပ်ဆောင်ကြပါတယ်။ ဆုတောင်းပြည့်တဲ့ စိမ့်စမ်းရေမို့ ကျန်းမာရေးကောင်းအောင်၊ လိုချင်တာရအောင် ဆုတောင်းကြတာပါ။

Tamjung Benoa ကမ်းခြေ

ဒီနေ့တော့ သိပ်ပြီး သွားစရာများများမရှိ။ ဘာလို့လဲဆို တစ်နေရာနဲ့ တစ်နေရာကို အတော်ကားစီးရမယ်။ သွားမဲ့နေရာတိုင်းကလည်း အချိန်ကြာကြာနေရမဲ့နေရာတွေဖြစ်နေလို့ပါ။ ခုပထမဆုံး Tamjung Benoa ကမ်းခြေကို ရောက်လာကြတယ်။ ကိုယ်တွေသွားတဲ့နေရာက အများအတွက်ဖြစ်လို့ ကမ်းခြေသာဆိုပေမဲ့ ကိုယ်တွေ ထင်သလို ငပလီ၊ ချောင်းသာ၊ ငွေဆောင်လိုမျိုးမဟုတ်ပါဘူး။ သဲသောင်မရှိဘူး။ ဒီနေရာကို ကိုယ့်အစီအစဉ်နဲ့ကိုယ် လာတဲ့သူ အများစုလည်း လာမလည်ကြပါဘူး။ Tour နဲ့ လာတဲ့သူတွေပဲ များပါတယ်။ ဒီကမ်းခြေမှာပဲ Luxury Resort တွေရှိတယ်။ သူတို့မှာတော့ သဲသောင်တွေနဲ့ လှပါတယ်။ ကိုယ်တွေသွားတဲ့နေရာက အများသူငှာ ပင်လယ်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ ကစားနည်းတွေ လာကစားကြတာ များတယ်။ ရေပေါ်မှာ ပျံနေတဲ့စက်နဲ့ ကစားတာမျိုး၊ ရေကူးတတ်တတ်၊ မတတ်တတ် ပင်လယ်ရေအောက်ထဲ သံဂေါင်းစွပ် ဆင်းကြည့်ပြီး ရေအောက်က ငါးတွေ ကြည့်တာမျိုး၊ ရေပေါ်ကနေပဲ ဘုတ်အလယ်က ရေအောက်ကြည့်မှန်ကို ကြည့်ပြီး ရေအောက်က ငါးတွေကို ကြည့်တာမျိုး (ရေနောက်နေရင် မမြင်ရလို့ ဒီဘုတ်ငှားတာကို အားမပေးပါဘူး)၊ တစ်ဘက်က လိပ်ကျွန်းကို သွားလည်တာမျိုးနဲ့ Banana Boat စီးတာမျိုး လုပ်နိုင်ပါတယ်။ ကိုယ့်ရဲ့ ကစားနည်းတစ်မျိုးစီတိုင်းအတွက် သီးသန့် ပိုက်ဆံပေးရပါတယ်။ ဈေးလည်း ဆစ်ရပါတယ်။ လိပ်ကျွန်းကို သွားခဲ့ရင် ဘုတ်နဲ့ ၁၅ မိနစ်လောက် စီးပြီး သွားရတယ်။ ဟိုရောက်ရင် လိပ်အကြီးကြီးတွေ မွေးထားတာကို ကိုင်ကြည့်နိုင်၊ ဓါတ်ပုံရိုက်နိုင်တယ်။ တခြားသတ္တဝါလေးတွေလည်း ရှိတယ်။ ဒါလေးတွေနဲ့လည်း ဓါတ်ပုံရိုက်နိုင်အောင် စီစဉ်ပေးပါတယ်။

Pandawa ကမ်းခြေ

ဒီနေ့မှာပဲ နောက်ထပ်ကမ်းခြေတစ်ခုကို ဆက်လည်ပတ်ကြတယ်။ သူကတော့ ကျွန်တော်တို့ စိတ်ကူးထားသလို သဲသောင်လေးတွေနဲ့ ပင်လယ်နဲ့ အုန်းရည်လေးပါ သောက်နိုင်တဲ့ နေရာမျိုးပါ။ ဟိုးအဝေးမှာ ဂလိုက်ဒါစီးနေတဲ့လူတွေကိုလည်း မြင်ရတယ်။ ပင်လယ်က အတော်လှတယ်။ ကယက်လှေ လှော်ချင်ရင်လည်း ရတယ်။ ဒီမှာတော့ ပင်လယ်ရေကူးတာ ပိုအဆင်ပြေပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့က ဟိုမှာ ရေဆော့ခဲ့ပြီးသားမို့ ဒီမှာ ထပ်မဆော့ဖြစ်တော့ဘူး။ ပင်လယ်အလှကိုပဲ ခံစားနေလိုက်တယ်။ အများအတွက်ကမ်းခြေမို့လားမသိ ဆိုင်ခန်းလေးတွေကတော့ ကျွန်တော်တို့ဆီက ချောင်းသာလိုပဲ။

ရာမ ဇာတ်တော်ကို ဘာလီဗားရှင်းနဲ့ ကြည့်ရမဲ့ Uluwatu

ဘာလီကို လာတဲ့ ခရီးသွားတိုင်း မဖြစ်မနေလာခဲ့ကြတာက Uluwatu Temple ပါ။ ဒီမှာ ရှုခင်းလှတာရော၊ ဒီက လူအများကြီးနဲ့ ဆက်တင်အများကြီးမသုံးဘဲ ပါးစပ်ဆိုင်းနဲ့ ဖျော်ဖြေတင်ဆက်တာကို လာလေ့လာကြတာလည်း ပါပါတယ်။ ရာမ ဇာတ်တော်ကို ပုံစံတစ်မျိုးနဲ့ ခံစားရတာလေး သဘောကျတယ်။ တချို့ အဖြူတွေလည်း သိပ်စိတ်မဝင်စားဘဲ ပြန်ကြတယ်။ ကျွန်တော်ကျတော့ အစအဆုံးလေး သေချာကြည့်ဖြစ်တယ်။ သူတို့ အနုပညာကို သဘောကျတာလည်း ပါတယ်။ ပါဝင်တဲ့ လူက နည်းတာမဟုတ်ဘူး။ သဘောအကျဆုံးက တူရိယာမပါဘဲ ပါးစပ်နဲ့ နောက်ခံအသံတွေကို ဂီတတစ်ခုလို ဖန်တီး�